'गजल'

पानी लिन पँधेरीमा धाउ भन्दिन 

मेला पात टाढा पर्दा आउ भन्दिन 


रुन दिन्न थोपा  थोपा आँसु झारेर

बियोगका भाकाहरु  गाउ  भन्दिन
 

मेरो  घर  झुपडी  हो  हैन  महल

तर  पनी  टपरीमा  खाउ भन्दिन 


राम्रै  सँग खान  दिन्छु उस्तै पहीरन्

आजको दिन यो पुरानो लाउ भन्दिन


धोका हुन्न म बाट त बाचा भयो यो

सयौँ जुनी सँगै बस जाउ भन्दिन ।।

'गजल'

चारैतिर भैँतारीँदै खोज्ने ठाउँ चारी सकेँ

किनजित्थेँ तिम्रोसामु हार्नपर्ने हारी सकेँ

बररर बर्षिएर झरी दिन्थे मेरा आँशु

सक्किएछ अबसबै झर्नेजती झारी सकेँ

मानेको त छैन अझै पापी मन बार हाल्न

तिम्रो लागी नबारेको दिल मैले बारी सकेँ

नचाहेरै भएपनी भुल्न दिल नमान्दा नी

धेरैचोटी सोची सोची मन मैले खारी सकेँ

पैले तिमी रूँदाखेरी दुख्ने गर्थ्यो मेरो आत्म

आज भोली रिस उठ्छ मैले मन मारी सकेँ  

' गजल '

आँशु सबै झरेर ताल हुन्छ सपनीमा 
शास छँदै मरेको चाल हुन्छ सपनीमा ।  

सकिएन चिन्नलाई को आफ्नो को बिरानो 
हिँड्ने बाटो जता सुकै जाल हुन्छ सपनीमा ।

मुटुमेरो छेड्दा खेरी बचनको तिर हानी 
सधैँ मेरो बेहोसी को हाल हुन्छ सपनीमा ।    

आफु हुन्छु जिबन र मरणको दोसाँधमा 
वरिपरी कुन्नी के को खाल हुन्छ सपनीमा ।  

आफु सँग भाको जती फालिहाल्छु छैन भनी 
अरु सँग बत्तिसको माल हुन्छ सपनीमा ।

बिपनीमा टपरिमा ढिँढो मैले खाएपनी 
खिरले नै भरएको थाल हुन्छ सपनीमा ।  

फोटो