'गजल'

मुटुभरी सँगालेर यो मायाँको धुन जती
रुनु  मात्रै  परेपनी  मै रुनेछु रुने  जती

घृणा  अनी  तिरस्कार  सबै  सबै सहन्छु म
आँशु चिन्ता मेरो भाग तिमीलाई गुन जती

म हुनेछु रुखो बारी तिमी हुनु गैरी खेत
हुन्न भन्दा हुनै पर्ने छरेपछी नुन जती

बैरागी  त  बैराग्यमा  बैरागीँदै  उराठ  छ
तिमीलाई लाको होला पिरतीको धुन जती

कर्मै मेरो जोगी बन्ने माग्दै हिन्छु पुष मास
आफु नाङ्गै भएपनी तिमीलाई ऊन जती ।